Als je zo hard werkt verdien je luie stoelen op de veranda.
We hadden onze meubelmaker (ja, die van de spechtbar) al ontmoet op de markt, en wisten
dat hij gescheiden was en dat zijn oude makerij en prachtig gelegen huis niet meer van hem was.
Toch even gecheckt in het mooie dorpje Taquarucu in de heuvels. Klopte, en we vonden hem niet.
Hij had ons verteld van een andere meubelmaker en die vonden we wel.
Braziliekenners weten dat iemand vinden hier een vak apart is.
Met hem om de tafel gezeten. Hier in Taquarucu maken ze alleen erg rustieke meubels van stukken boom.
En een luie stoel wist hij niet te bedenken. Ik wel. Het ontwerp beviel hem wel.
De houtsoort besproken.
Prijs afgesproken, en hij gaat speuren in de rimboe naar stukken boom die voldoen.
Dan belt ie ons en gaan we verder ontwerpen. Fotos komen dan wel.
En dan zien we op zijn chakara allerlei interessante planten en bomen.
Hij verwijst ons naar een plantage verderop.
Jammer dat we die niet eerder hebben gevonden. De mevrouw heeft wel 100 boompjes.
En heel goedkoop.
Hier komen we vast vaak terug. Wel bijna 40km weg, maar het ligt in een prachtig dal.
Oplettende lezers hebben de naam Taquaracu eerder gehoord.
Daar waar dit riviertje in het meer stroomt ligt praia de caju. Zie paar weken geleden.
