Fotoreportage: klik op de foto en klik in nieuwe scherm op 'diavoorstelling'.
We hebben niet elke dag de eer om vrienden uit het thuisland op bezoek te krijgen, en zeker geen 4 tegelijk. Peter en Maria, en Dick en Adelice, en de vader van Adelice die een weekje meedeed. We hopen dat we volgende keer wel zoveel vrienden makkelijk kunnen herbergen. Nu hadden we besloten om zo snel mogelijk een trip te maken met zn alllen.
Ik had alles voorbereid voor 3 dagen Jalapao. De gps kaarten, notebook etc. Uiteraard was Grover klaar met lier en trekhaak. De Fiat Uno van Peter en Maria zouden we overal doorheen slepen.
Helaas kwam er de avond ervoor een afwijzend advies van een familielid van Maria. Het zou teveel zijn voor een Fiat Uno (en de inzittenden vooral waarschijnlijk).
We zullen nooit weten hoe het zou zijn geweest, want we kozen voor een alternatief: Ilha de Bananal.
Claudia en ik waren daar onlangs ook. Dit keer in het droge seizoen, en we konden het eiland op met de auto, waar je dan in een indianendorpje terechtkomt. Het eiland is helemaal natuurpark en grotendeels van de indianen.
Dat laatste is erg vervelend. Ten eerste omdat je niet zomaar kan rondrijden. Ik wilde naar de andere kant van het eiland waar het bezoekerscentrum is en een ruine van een groot hotel. Het schijnt dat een indiaan het hotel per ongeluk in brand heeft gestoken. Maar goed, we konden niet want de indianen aan de andere kant schijnen lastig te zijn en vaak dronken.
En omdat het 80km rijden is en we een lier nodig zouden hebben, is dit plan opgeschoven.
Gelukkig ontmoeten we Eloi, een kennis van ons, die toeristen meehad naar de indianen. Die Fransen waren allerminst te spreken over hun trip. De indianen waren helemaal verwesterd in vergelijking met de Amazone, en ze moesten zelfs veel geld betalen om fotos te maken van een ritueel. Wij maakten uiteraard ook even wat fotos. Een wandeling door het bos viel de toeristen ook tegen. Ik was hier al geweest en wist het. Deze indianen zijn neppers en geldzuchtig. Eloi nam ons mee voor een ruige rit. Claudia en Adelice achter in zn pickup, zodat Peter en Maria bij ons konden (Fiat kon niet). Het was wel een Daktarigevoel en ik ben benieuwd of de video van Dick nog gelukt is. Youtube?
Op de terugweg gingen we nog even langs Eloi's boerderij met pousada, die aan de Rio Formosa ligt. De rivier is meters gezakt in dit droge seizoen. We konden genieten van het bezoek van enkele grote alligators en een paar rivier dolfijnen.
Peter en Maria gingen vervolgens naar Araguaina, een stad 400 ten noorden van Palmas. Wij gingen met Dick en Adelice in hun huur-Celta nog verder naar het noorden.
Naar Xambioa, een dorpje dat heel mooi aan de Araguaia rivier ligt. Aan de overkant (hier heet de staat Para, bekend van de Para noten) bezochten we familie van Adelice, die ons naar een leuke stroomversnelling bracht met allerlei natuurlijke zwembadjes (heb jij fotos Dick?).
Weer zuidwaarts gingen we op bezoek bij Claudia's familie in Nova Linda, en verder naar Arapoema, waar familie van Adelice woont. Wim en Sandra waren met stille trom uit Nederland vertrokken, maar we hebben de stiekemerds gevonden in Arapoema.
Sandra met vriendinnen op het terras terwijl Wim in het internetcafe ertegen over de Volkskrant zat te lezen.
Hoogtepunt schijnt hier de landbouwtentoonstelling te zijn, maar die hebben we gemist. Niet gemist hebben we het rivierstrand van Pau d'Arco, waar Dick en Adelice hun trouwfeest gehouden hebben enkele jaren geleden. Voor de niet-Brazilianen: in juli-augustus zakken de rivieren en worden huttendorpjes gebouwd op de vrijkomende zandstranden. Elke 100km is er zo'n dorpje en het is 24uur per dag gezellig met barretjes, muziek, dansen etc.
Claudia en ik namen afscheid, omdat we ons moesten klaarmaken voor onze reis naar Bahia. Onderweg toevallig Peter en Maria weer tegengekomen want Brazilie is klein.
