Als we een paar dagen weg zijn uit Palmas, dan missen we de stad al.
Dat hadden we niet met Diemen, en ook niet met Amsterdam, welke we toch de mooiste stad vinden die we kennen.
Palmas is provinciaals van formaat (200.000 inwoners), geen hoogbouw, de bevolking is een mix van Brazilianen meerendeels uit de grote steden uit het zuiden. De stadsplanning is geslaagd en de ligging tussen het meer en de heuvels is prachtig. Palmas is schoon, groen (hoofdstad met verreweg meeste m2 groen van heel Brazilie) en heeft veel gelegenheden voor vrije tijd besteding. Ik heb gehoord dat Palmas de stad is met meeste m2 voor vrije tijd ter wereld, maar dat lijkt me moeilijk te staven. Ontegenzeggelijk zijn er ontelbare clubs, pleinen, sportvelden, parken, terrasjes en natuurlijk de stranden.
En nu wordt er aan het meer ten noorden van Palmas nog een resort gebouwd om te wonen, Polinesie. Alleen al de presentatie van het project is de mooiste die ik ooit gezien heb. Knap staaltje van de ontwerpers en digi-tekenaars.
Er is al een en ander klaar en wij komen er zo nu en dan om te borrelen.
Claudia maakt dan eten, Cida (blondine naast petje) is expert in Caipirinha vooral met passievrucht en Richter regelt Sagatiba cachaça (kijk op hun website voor interessante cachaça cocktails). Fotos zijn trouwens niet van afgelopen weekend. Dit weekend waren ook onze vrienden Remulo (de Landrover freak) en Iris (andere blondine op foto) op de borrel. Zoals al eens eerder verteld komen zij uit Goiania en zijn onlangs hierheen verhuist. Zij beheren nu een boerderij van 200km2 en zijn erg tevreden hier. Remulo heeft vorig jaar een mega boerderij beheerd in Mato Grosso. Daar is alles mega, maar erg zakelijk. In Tocantins is het kleinschalig en gezellig.
Wij hebben een stukje grond gereserveerd op het Polinesie terrein. Ik weet niet of we het ooit kunnen kopen. Maar interessant is het zeker.
