Met dank aan de Policia Federal voor hun administratieve fout waardoor ik een jaar langer op mijn ID heb moeten wachten, en vervolgens nog eens 3 maanden die ze nodig hadden om het ding van Brasilia in Palmas te krijgen. Maar nu kon ik dus eindelijk naar de Detran om mijn rijbewijs te regelen. Detran heeft mijn rijbewijs wel weer heel snel geregeld. Eigenlijk in enkele dagen. Ik moest eerst een test doen. Eerst moest je allerlei gelijksoortige figuurtjes aankruisen, zoveel mogelijk en dat 10 minuten lang. Dat is een concentratie test. Daarna moest je een poppetje tekenen. De bedoeling ontging me. Ik slaagde hier dan ook niet direct voor. Ik moest meer tekenen dan mijn aardappelmannetje. Zo zie je maar dat zo'n opleiding TU Industrieel Ontwerpen zwaar overschat wordt.
En alsof de duivel er mee speelt, gebeurt er iets raars. Maar eerst moet ik vertellen hoe de rit was toen ik mijn rijbewijs ging ophalen. Je moet daarbij bedenken dat ik al een jaar illegaal rij, en dus op mijn hoede ben om brokken te voorkomen.
Op de heenweg dus: een tegenligger aan de andere kant van de middenberm komt onverklaarbaar in een slip. Hij rijd hard, maar geheel alleen, en stuurt slippend ineens mijn kant op. Ik zet in om hem te ontwijken maar wist dat dat niet meer zou lukken. Dus was ik dolblij met de forse boom die tussen ons instond. Als illegaal reed ik natuurlijk snel door om mijn rijbewijs in handen te krijgen.
Op de terugweg gingen we even langs een leverancier van posters. Ik heb een poster ontworpen voor de bar, want we gaan ijs verkopen. Ik parkeer op de oprit, neem de poster in bezit, stap in met passagiers, en rij achteruit. Dat wil zeggen ik reed nog niet echt want iemand schreeuwde. Ik had het autootje niet gezien dat in mijn dooie hoek achter ons op de weg geparkeerd was. Ook bij het instappen hadden we het ding niet gezien. Ik dacht dat ik het nog niet geraakt had. Bleek wel het geval. En het bleek dat Grover in dergelijke zaken meedogenloos is.
Grover zei dat ze van niets wist, maar de motorkap van het ding was verkreukeld.
Ik doe dergelijke dingen zelden. De timing was nu natuurlijk miraculeus.
Eerste keer was eens in Bardolino (It.). Vriend Jeroen, Marian en ik moesten iets achteruit in een nauw straatje om de hoek om te kunnen. Maar we hadden de hele auto volgeplakt met posters van mooie dames, die Marian voor ons van een kiosk gestolen hadden, en we zagen dus niets. Affijn, we botsten op de Fiat van een prachtige Italiaanse die ineens achter ons bleek te staan. Wij hadden veel meer schade dan zij, ze aanschouwde ons, en dus ze besloot het erbij te laten.
Tweede keer was op het Olympiaplein. Een Marokkaan met een oude bak waarvan de remlichten het niet deden. Remde onnodig ineens en ik te laat. Weer zelf heel veel schade. De Marokkaan wacht nog op zijn geld.
Hoe we het mijn derde keer ervan afbrengen weet ik niet. Gelukkig heeft de sigarenclub een hoog juridisch gehalte, en we zijn geadviseerd om te proberen om er kosteloos vanaf te komen.
(oh ja Peter, WA verzekering heeft hier betrekking op immateriele schade).
Ik wou dat ik in NL zo'n clubje had gehad. Had me veel geld bespaard en nog meer opgeleverd.
Op de terugweg gingen we even langs een leverancier van posters. Ik heb een poster ontworpen voor de bar, want we gaan ijs verkopen. Ik parkeer op de oprit, neem de poster in bezit, stap in met passagiers, en rij achteruit. Dat wil zeggen ik reed nog niet echt want iemand schreeuwde. Ik had het autootje niet gezien dat in mijn dooie hoek achter ons op de weg geparkeerd was. Ook bij het instappen hadden we het ding niet gezien. Ik dacht dat ik het nog niet geraakt had. Bleek wel het geval. En het bleek dat Grover in dergelijke zaken meedogenloos is.