Om ons aan ons goede voornemen van 2009 te houden, hebben we het afgelopen jaar veel gereisd. Een kwart van de tijd waren we van huis. Komend jaar is ons voornemen om tijd te besteden aan huis en fitheid.
Deze kerst besloten we met Grover kerst te gaan vieren bij vrienden in Taubate, nabij Sao Paulo (zie fotos). En zo heeft Grover weer een 5000km tocht gemaakt naar de kust (eerder was het naar de noordkust bij Sao Luis en de oostkust bij Salvador).
Eerst brachten we Grover bij haar huisarts in Goiania, die een en ander verving.
Ondertussen verbleven we bij familie, ontmoetten we Darte en Maria Batista met wie we een dagje gezellig rondtoerden en hadden een bijzondere avond op een feest van asfaltvriend Alvaro. Het is een jaarlijks feest dat een veertigtal jeugdvrienden bijeen brengt, waaronder Ronaldo die ons hier uitnodigde. Dit keer in de enorme en chique villa in een enorme en chique buitenwijk. Enkele gewapende bewakers bij de entree waren ons uitzicht gedurende meer dan een half uur omdat alle identificatie papieren nauwkeurig via een pc netwerk werden onderzocht.
Onderweg naar kerstbestemming Taubate overnachten we in de aardige stad Riberao Preto waar we de beroemde bar Pinguim bezochten. Bekend vanwege het goede tapbier dat volgens verhalen vroeger direct via een leiding uit de Antartica brouwerij nabij kwam. En inderdaad was het schuim een mooie creme en de bubbels waren erg fijn.
Jammer dat het bier in Brazilie zo smaakloos is. De volgende dag de stad Araras bezocht, en daarna in een gebied beland rond industrie stad Campinas. Die glooiende regio is een verschrikking van slingerende snelwegen en cementen lelijkheid tot aan de horizon. Helaas verloren we door de beroerde wegwijzers anderhalf uur om op de goede weg te komen naar Taubate.
In Taubate waren de families van onze vrienden Webber en Talyanna verenigd. Relaxed en gezellig. Claudia en ik gingen enkele dagen naar het centrum van Sao Paulo, waar we heel enthousiast over zijn. Mooi, leuk uitgaan, veel te doen. Vanwege het kado-ritueel Amigo Segredo van de families moesten we nog kerstkadoos kopen, hetgeen snel lukte. Mark kwam even later aan uit NL en samen met vriend Ronald (zonder o) die in SP woont, bezochten de beroemde Mercado Central en Bar Leo. Ook daar weer veel tapbier gedronken.
De kerstavond was gezellig en gedurende de motregendag hadden we een bezoek gebracht aan Campos de Jordao. Dat is een veelgeroemd dorpje in de heuvels. Voor ons leek het een doorsnee Duits dorpje, maar voor mensen uit de SP regio dé plek voor een uitstapje. Dat dan blijkbaar wel in een andere periode, want de Baden-Baden bar van het dorp was gesloten, zodat wij ergens ons kostbaarste kopje chocomelk ooit gingen drinken.
Wij gingen verder naar de kust, naar Trindade. Om daar te komen maakten we een enorme afdaling mee. Zo steil dat er een sterke geur hangt van gloeiende wielen door het continue remmen. De berm ligt afgeladen met wieldoppen die blijkbaar losspringen bij die warmte.
Langs de prachtige kust bezochten we vissersdorpje Picinguaba. De pousada Picinguaba is één van de 80 mooiste charmhotels ter wereld, en het uitzicht over de baai was er
geweldig.
Trindade is een klein toeristisch dorpje ligt iets verder richting Paraty. Een heerlijk dagje badderen en wandelen langs het strand.
We wilden de zogenaamde oude goudroute volgen via Tiradentes, maar vanwege onbegaanbaarheid van de weg besloten we de grote weg te nemen richting Ouro Preto, de mooiste oude stad van Brazilie. We gingen via Paraty, Angra dos Reis en de achtige groene heuvels ten noorden van Rio. In die regio zijn oude boerderijen uit de tijd dat hier veel koffie geplant werd. Wij passeerden en pauzeerden bij enkele zoals Da Grama en Paraizo.
Na een overnachting in Barbacena kwamen we nog een stukje op de nieuw goudroute (tussen Rio en Ouro Preto). Op de fotos is een stukje oude weg te zien.
Ouro Preto is prachtig. We hadden een pousada met uitzicht op de stad. We hebben een dag lang gewandeld.
Onze volgende bestemming was Goías. Dat haalden we niet, dus overnachten we weer bij een tante in Goiania.
Goias is een stad uit de 18de eeuw. In Brazilie is dat erg oud. Deze stad heeft lukkig veel oude gebouwen behouden. Dat was anders dan Taubate. Er werd trots verteld dat die stad 400 jaar oud is, maar het oudste gebouw dat we zagen was een fabrieksgebouw uit 1920.
We verbleven in een huis van Ronaldo. Het huis is van de familie, maar wordt nauwelijks gebruikt. Op het plein was het gezellig in aanloop naar oudjaar. Dat werd door het hele dorp gevierd langs de rivier. Helaas had de gemeente nogal bezuinigd op het vuurwerk dat uit een willekeurige serie vuurpijlen bestond, en ook op de band, die pas in de nacht begon te spelen en dat ook beter had kunnen laten. Wij dronken onze fles bubbels.
De volgende dag zagen we op televisie de regenwateroverlast in het gebied waar we net geweest waren. Het dorpje Sao Luis dat we bezochten heeft 400 ingestorte gebouwen en de helft van de 80 historische panden moet gerestaureerd. Als dat kan, want enkele kerken zijn ingestort (zie video). Het stadje stond 2 meter onder water.
Het meest aangrijpend vond ik de beelden van het eiland Ilha Grande. Daar is de aan zee gebouwde pousada Sankay door een aardverschuiving grotendeels in zee geduwd.
Dertig mensen overleden, incl dochter van de ondernemers, die wij kennen. Deze prachtige en luxe pousada was mijn eerste verblijf in Brazilie, omdat Claudia vond dat mijn eerste indruk van het land een perfecte moest zijn. Het was super (foto rechts).
Op 2 januari was het weer oost west thuis best in Palmas.
Het meest aangrijpend vond ik de beelden van het eiland Ilha Grande. Daar is de aan zee gebouwde pousada Sankay door een aardverschuiving grotendeels in zee geduwd.